Niektóre psy przyciągają uwagę swoim wyglądem, rzadkością lub nietypowym pochodzeniem — ale za tą wyjątkowością często kryją się także szczególne potrzeby. Rasy, które rzadko spotykamy na ulicach, mogą wymagać znacznie więcej troski niż popularne labradory czy yorki. Czy to przez specyficzną sierść, delikatną skórę, czy unikalne cechy anatomiczne – opieka nad nimi to wyzwanie, któremu nie każdy podoła.

W tym artykule poznasz 5 nietypowych ras psów, które zachwycają swoim charakterem, ale wymagają też wyjątkowego podejścia na co dzień – zarówno od właścicieli, jak i petsitterów. Jeśli myślisz o opiece nad takim pupilem lub chcesz świadomie wybrać rasę dla siebie, ten tekst pomoże Ci lepiej zrozumieć, z czym wiąże się taka decyzja.

1. Xoloitzcuintli (pies meksykański bezwłosy)

Dlaczego wyjątkowy:
Xoloitzcuintli, zwany też „Xolo” lub meksykańskim psem nagim, to jedna z najstarszych ras świata – jej historia sięga ponad 3000 lat wstecz. Charakterystyczny wygląd bez sierści, smukła sylwetka i inteligentne spojrzenie sprawiają, że trudno go pomylić z jakimkolwiek innym psem.

Specjalne potrzeby:
Brak sierści oznacza, że Xolo nie ma naturalnej ochrony przed czynnikami zewnętrznymi. Jego skórę trzeba chronić przed słońcem (stosując bezpieczne kremy UV), chłodem (ubrania dla psa) i przesuszeniem (nawilżające olejki). Xolo może też być wrażliwy na zmiany temperatury i nie powinien być trzymany długo na dworze bez zabezpieczenia. Skóra wymaga regularnego przemywania – najlepiej miękką ściereczką i łagodnym środkiem.

Dla kogo ta rasa:
Xoloitzcuintli sprawdzi się u osób ceniących czystość (nie linieje!) i tych, którzy szukają psa dla alergika. To pies rodzinny, oddany, ale potrzebujący właściciela, który rozumie jego wrażliwość fizyczną i emocjonalną. Petsitterzy powinni znać podstawy pielęgnacji skóry oraz unikać zbyt długich spacerów w ostrym słońcu lub mrozie.

2. Komondor

Dlaczego wyjątkowy:
Komondor to majestatyczny pies pasterski pochodzący z Węgier, znany z charakterystycznej sierści przypominającej sznury lub dredy. Ta imponująca osłona chroniła go kiedyś przed wilkami i trudnymi warunkami atmosferycznymi. Na pierwszy rzut oka może wyglądać jak kudłata kupa śniegu – ale to pies o silnym charakterze i dużym poczuciu niezależności.

Specjalne potrzeby:
Sierść komondora nie może być szczotkowana jak u innych psów. Naturalnie formuje się w sznury, które należy rozdzielać palcami, by nie tworzyły się zbite kołtuny i nie dochodziło do infekcji skóry. Po kąpieli pies musi bardzo długo schnąć – czasem nawet kilka dni – co sprawia, że kąpiele są rzadkie, ale bardzo czasochłonne. Sierść może zatrzymywać brud i wilgoć, dlatego ważna jest codzienna kontrola czystości, zwłaszcza po spacerze.

Dla kogo ta rasa:
Komondor to pies dla cierpliwych i doświadczonych opiekunów, najlepiej z domem i ogrodem. Nie nadaje się do życia w bloku ani dla osób, które nie mają czasu na pielęgnację. Jako pies stróżujący ma silny instynkt terytorialny i bywa nieufny wobec obcych – dlatego petsitter powinien mieć czas na stopniowe nawiązanie relacji. Idealny dla tych, którzy szukają psa z charakterem i historią, ale są gotowi na spore wyzwania pielęgnacyjne.

3. Lundehund norweski

Dlaczego wyjątkowy:
Lundehund to jedna z najbardziej niezwykłych ras psów na świecie – już sam jego wygląd i budowa anatomiczna zaskakują. Ma aż sześć palców na każdej łapie, niesamowicie giętkie stawy oraz zdolność zamykania uszu, by chronić się przed wodą i brudem. Pierwotnie był wykorzystywany do polowań na maskonury na stromych, skalistych klifach Norwegii.

Specjalne potrzeby:
Choć jego budowa predysponuje go do zwinności, Lundehund jest bardzo podatny na specyficzne schorzenia układu pokarmowego, w tym tzw. syndrom Lundehunda – przewlekłą chorobę jelit prowadzącą do złego wchłaniania składników odżywczych. Wymaga on bardzo starannie dobranej diety, często weterynaryjnej, oraz stałej kontroli stanu zdrowia. Jest też psem niezależnym, czasem upartym, dlatego potrzebuje cierpliwego podejścia do szkolenia.

Dla kogo ta rasa:
Lundehund najlepiej odnajdzie się u aktywnych i świadomych opiekunów, którzy chcą psa nietuzinkowego i są gotowi na jego wymagania zdrowotne. Petsitter opiekujący się Lundehundem powinien ściśle przestrzegać zaleceń żywieniowych i znać objawy zaostrzenia choroby. Rasa jest rzadka, więc nawet podstawowa wiedza o niej to ogromna wartość dla właściciela.

4. Puli węgierski

Dlaczego wyjątkowy:
Puli to energiczny pies pasterski o niezwykle charakterystycznej sierści, która naturalnie formuje się w sznury przypominające dredy. Jego futro nie tylko przyciąga uwagę, ale też pełni funkcję ochronną — kiedyś chroniło go przed wilgocią i ugryzieniami drapieżników podczas pilnowania stad. Mimo kompaktowego rozmiaru to pies o ogromnym temperamencie i inteligencji.

Specjalne potrzeby:
Sznurów nie powinno się czesać — zamiast tego należy je regularnie rozdzielać palcami, zwłaszcza w okresie dorastania, gdy sierść się formuje. Zaniedbana sierść może tworzyć zbite kołtuny, pod którymi dochodzi do podrażnień skóry. Puli potrzebuje także odpowiedniej wentylacji i unikania przegrzania — jego gruba okrywa nie sprzyja upałom. Po kąpieli schnięcie może trwać bardzo długo, nawet kilkadziesiąt godzin.

Dla kogo ta rasa:
To pies dla osoby aktywnej, cierpliwej i zaangażowanej w pielęgnację. Choć wygląda na spokojnego, Puli potrzebuje sporej dawki ruchu i wyzwań umysłowych — zaniedbany szybko się nudzi i może nabrać nawyków destrukcyjnych. Petsitter opiekujący się Puli powinien znać podstawy pielęgnacji jego sierści i unikać forsownych spacerów w gorące dni. To pies, który doceni czułą, ale zdecydowaną opiekę.

5. Shar Pei

Dlaczego wyjątkowy:
Shar Pei to rasa, którą trudno pomylić z jakąkolwiek inną – jego głęboko pomarszczona skóra i charakterystyczny „zmarszczony” pysk przyciągają uwagę na każdym spacerze. Pochodzący z Chin pies był niegdyś wykorzystywany jako stróż i wojownik, dziś jednak znany jest głównie jako lojalny i spokojny towarzysz.

Specjalne potrzeby:
Pomarszczona skóra wygląda uroczo, ale wymaga szczególnej troski. Fałdy tworzą idealne środowisko dla bakterii i drożdżaków, dlatego trzeba je codziennie przemywać i dokładnie osuszać. Shar Pei ma także skłonność do atopii, alergii pokarmowych i chorób skóry (np. zapalenie fałdów, demodekoza). Rasa często cierpi również na problemy ze wzrokiem (entropium – podwijanie się powieki) i wymaga regularnych kontroli u weterynarza.

Dla kogo ta rasa:
Shar Pei będzie odpowiedni dla opiekuna, który ceni spokój, rutynę i jest gotów na codzienną pielęgnację. Nie jest to pies dla osób, które chcą „bezobsługowego” pupila. Petsitter, który opiekuje się Shar Peiem, powinien znać podstawy higieny skóry i wiedzieć, jak reagować na pierwsze objawy podrażnień. Warto też pamiętać, że ta rasa bywa nieufna wobec obcych, dlatego kluczowe jest stopniowe budowanie zaufania.

Psy nietypowych ras potrafią zachwycać swoim wyglądem, historią i wyjątkową osobowością. Ale za ich niezwykłością często stoją też konkretne wymagania — pielęgnacyjne, zdrowotne czy emocjonalne. Xoloitzcuintli, Komondor, Lundehund, Puli i Shar Pei to tylko niektóre przykłady ras, które potrzebują więcej niż standardowej opieki – wymagają wiedzy, zaangażowania i regularności.

Decydując się na takiego psa (lub opiekę nad nim jako petsitter), warto mieć świadomość, że to nie tylko przywilej, ale też odpowiedzialność. Dobra znajomość rasy i jej potrzeb to klucz do zapewnienia psu zdrowia, komfortu i bezpieczeństwa – niezależnie od tego, czy jesteś właścicielem, czy opiekunem tymczasowym.